Rozwój zrównoważony to rozwój, który zaspokajając współczesne potrzeby, nie generuje istotnych ograniczeń dla rozwoju i zaspokajania potrzeb przyszłych pokoleń. Te ograniczenia to, w największej mierze, dewastacja środowiska naturalnego i nadmierne zużycie zasobów naturalnych.

Przeciwstawiane są temu następujące postawy i koncepcje: zmniejszenie i zracjonalizowanie konsumpcji, trwałość wytwarzanych produktów, gospodarka o obiegu zamkniętym, zmniejszenie emisji gazów cieplarnianych, efektywność energetyczna, odnawialne źródła energii i innowacyjność. Zrównoważony rozwój włącza do tych (ekologicznych i gospodarczych) zagadnień także aspekty społeczne, w tym dotyczące równości dostępu do możliwości rozwoju.

Budownictwo i użytkowanie budynków w UE odpowiada za około połowę wszystkich wydobywanych surowców i zużycia energii oraz za około jedną trzecią zużycia wody. Sektor budowlany wytwarza również około jedną trzecią wszystkich odpadów i przyczynia się do oddziaływań na środowisko pojawiających się na różnych etapach cyklu życia budynku, w tym w trakcie produkcji wyrobów budowlanych, budowy budynków, użytkowania ich, remontowania oraz gospodarowania odpadami budowlanymi. [za: COM(2014) 445]

Poszukiwanie efektywnych rozwiązań, pozwalających minimalizować powyższe negatywne oddziaływania jest przedmiotem działalności w ramach obszaru budownictwa, który przyjęło się nazywać budownictwem zrównoważonym.